Sweetwaters -|> Kericho
Door: Lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
27 Februari 2011 | Kenia, Kericho
Sweetwaters – Kericho (zaterdag 26-02)
We hebben nu ook jullie reacties kunnen lezen. Leuk hoor!
Romy, Maaike neemt haar aapje echt overal mee naar toe en het aapje slaapt naast haar! Ze is er erg blij mee!
Arjen van Inge moet ik even zeggen dat zij ook niet wilde typen, maar dat het moest! (Gelukkig voor haar lukt het ook niet elke dag).
En Arjen, neem jij dan wat koeienmest mee? Dan kunnen jullie een hutje bouwen van takken, leem en koeienmest. Komt hier ook goed, dus waarom in Kibbelveen niet? :)
En ach Marlijn, ik geloof dat ik toch maar liever mijn rooie kreeft heb dan zo’n krijger!
Mickenson en Geraldine doen jullie de groeten aan jullie huisdieren?
Dan vandaag. In het begin van de nacht hoorden we de leeuw nog een paar keer brullen. Super! Dat er nu weer meer leeuwen zijn komt dat de overheid elke koe, die gedood wordt door een leeuw, vergoed. Dat maakt dat de Samburu’s niet meer jagen op een leeuw.
Om 5.45 stonden we op, omdat we wakker werden en het een beetje licht begon te worden. We hebben de zon zien opkomen achter Mount Kenia en hadden een prachtig uitzicht over de savanne! Het was heerlijk rustig en we zagen de dieren langs komen om te drinken.
Om 8.45 vertrokken we naar Kericho. In Nakuru zou David ons ophalen en zou Robert ons voor een paar dagen verlaten.
De reis door de landbouwgebieden en koffieplantages om de Aberdares bergreeks heen. Voor Ger natuurlijk extra leuk om te zien. Zo passeerden we enkele combines. De wegen waren hier niet super, dus reistabletten waren nodig voor Inge en Maaike (Frank had geen last op zijn prachtige plek voorin naast de chauffeur).
Een tussenstop (wel over de helft van de reis) werd gemaakt in Nyahururu. Hier bevinden zich de Thomson Falls. De watervallen storten zich 72 meter diep naar beneden, waar een dicht bos ligt dat voor het water afhankelijk is van de altijd aanwezige waternevel. De watervallen zijn vernoemd naar Joseph Thomson, de eerste Engelsman die in 1880 van de kust naar het Victoriameer trok.
We passeerden ook weer ergens de evenaar. Maar waar? Het was wel lachen, want we kwamen wel drie punten tegen. Iedereen probeert er hier een slaatje uit te slaan. Want bij zo’n punt zijn natuurlijk souvenirshops.
Na deze stop zagen we al snel in de verte Rift Valley liggen. De Rift Valley is een breuk in de aardkost waar de scheiding ligt tussen twee continentale platen. De kloof 7000 km van Israel tot Mozambique.
De diepte varieert van 600 to 900 m, de breedte tussen 50 en 175 km. Op verschillende plaatsen (ook bij Nakuru) lopen de kloofwanden recht omhoog. In en rondom de kloof liggen veel vulkanen als getuigen van enorme activiteit in de aardkorst.
Vier en een half uur na vertrek, kwamen we aan in Nakuru waar we met David hadden afgesproken in Midlands hotel. Zoals een goede Afrikaan betaamt was hij er niet. Na anderhalf uur wachten was hij er. (Gelukkig moesten wij ook eten in die tussentijd) Hij had veel file onderweg en had de dag en nacht ervoor gewerkt. We herkenden David direct en hij ons. Het was heel leuk om elkaar weer te zien. De bagage werd over gepakt, Robert vertrok, wij dronken nog een kop thee en vervolgden onze weg naar Kericho. We besloten niet meer naar Lake Nakuru te gaan, omdat het daarvoor te laat was.
De weg van Nakuru naar Kericho zijn ze aan het renoveren en wordt breder gemaakt. Daardoor had David opstoppingen gehad. Nu het later was hadden we er geen last van en konden we in een keer door rijden naar Kericho.
Anderhalf uur later kwamen we aan.
Ook hier herkenden we alles direct. Het is er nog bijna net zo. Alles staat zelfs nog op dezelfde plek als 13 jaar geleden. Het enige wat anders is, is dat hij een muur rond zijn huis heeft gebouwd aan de straatzijde.
We hebben kennisgemaakt met zijn dochter Jackie. Een aardige meid. Ze is 24 en kan goed met de kinderen overweg. David heeft nooit geweten dat hij een dochter had. Haar moeder heeft het niet gezegd. Doordat ze bij het aanvragen van haar ID er achter kwam dat de naam van haar vader niet ingevuld was, is ze haar zoektocht begonnen. Ze kwam al snel uit bij David. David stond er voor open, ze hebben een DNA test gedaan en die bleek voor 99,99 procent te kloppen (ze geven nooit 100%). Vanaf dat moment is ze bij David komen te wonen. Haar moeder is namelijk overleden toen ze 3 was en haar stiefvader toen ze 9 was. Ze is opgegroeid bij haar tante.
We hebben de hele avond bijgepraat met David.
De kinderen slapen in Dorine ‘haar kamer’ en dat vinden ze erg stoer. Wij slapen er naast en ook hier is niets veranderd. Het ziet er nog net zo uit als toen Dorine hier was.
Mam, de kinderen zijn gek op jouw pennen. We hebben een doosje memorie aan de Robert de chauffeur gegeven voor zijn zoontje van 5. Hij kende het spel niet. We hebben het met hem geoefend, hij vond het een leuk spel.
Tina de dropjes zijn lekker, ook Richard de chauffeur lust ze graag! Hij had nog nooit drop gehad.
Margriet, we hebben de cd nog niet gedraaid. In de landcruiser zat geen cd-speler. Misschien lukt het in David zijn auto als we naar Mumias gaan.
We hebben nu ook jullie reacties kunnen lezen. Leuk hoor!
Romy, Maaike neemt haar aapje echt overal mee naar toe en het aapje slaapt naast haar! Ze is er erg blij mee!
Arjen van Inge moet ik even zeggen dat zij ook niet wilde typen, maar dat het moest! (Gelukkig voor haar lukt het ook niet elke dag).
En Arjen, neem jij dan wat koeienmest mee? Dan kunnen jullie een hutje bouwen van takken, leem en koeienmest. Komt hier ook goed, dus waarom in Kibbelveen niet? :)
En ach Marlijn, ik geloof dat ik toch maar liever mijn rooie kreeft heb dan zo’n krijger!
Mickenson en Geraldine doen jullie de groeten aan jullie huisdieren?
Dan vandaag. In het begin van de nacht hoorden we de leeuw nog een paar keer brullen. Super! Dat er nu weer meer leeuwen zijn komt dat de overheid elke koe, die gedood wordt door een leeuw, vergoed. Dat maakt dat de Samburu’s niet meer jagen op een leeuw.
Om 5.45 stonden we op, omdat we wakker werden en het een beetje licht begon te worden. We hebben de zon zien opkomen achter Mount Kenia en hadden een prachtig uitzicht over de savanne! Het was heerlijk rustig en we zagen de dieren langs komen om te drinken.
Om 8.45 vertrokken we naar Kericho. In Nakuru zou David ons ophalen en zou Robert ons voor een paar dagen verlaten.
De reis door de landbouwgebieden en koffieplantages om de Aberdares bergreeks heen. Voor Ger natuurlijk extra leuk om te zien. Zo passeerden we enkele combines. De wegen waren hier niet super, dus reistabletten waren nodig voor Inge en Maaike (Frank had geen last op zijn prachtige plek voorin naast de chauffeur).
Een tussenstop (wel over de helft van de reis) werd gemaakt in Nyahururu. Hier bevinden zich de Thomson Falls. De watervallen storten zich 72 meter diep naar beneden, waar een dicht bos ligt dat voor het water afhankelijk is van de altijd aanwezige waternevel. De watervallen zijn vernoemd naar Joseph Thomson, de eerste Engelsman die in 1880 van de kust naar het Victoriameer trok.
We passeerden ook weer ergens de evenaar. Maar waar? Het was wel lachen, want we kwamen wel drie punten tegen. Iedereen probeert er hier een slaatje uit te slaan. Want bij zo’n punt zijn natuurlijk souvenirshops.
Na deze stop zagen we al snel in de verte Rift Valley liggen. De Rift Valley is een breuk in de aardkost waar de scheiding ligt tussen twee continentale platen. De kloof 7000 km van Israel tot Mozambique.
De diepte varieert van 600 to 900 m, de breedte tussen 50 en 175 km. Op verschillende plaatsen (ook bij Nakuru) lopen de kloofwanden recht omhoog. In en rondom de kloof liggen veel vulkanen als getuigen van enorme activiteit in de aardkorst.
Vier en een half uur na vertrek, kwamen we aan in Nakuru waar we met David hadden afgesproken in Midlands hotel. Zoals een goede Afrikaan betaamt was hij er niet. Na anderhalf uur wachten was hij er. (Gelukkig moesten wij ook eten in die tussentijd) Hij had veel file onderweg en had de dag en nacht ervoor gewerkt. We herkenden David direct en hij ons. Het was heel leuk om elkaar weer te zien. De bagage werd over gepakt, Robert vertrok, wij dronken nog een kop thee en vervolgden onze weg naar Kericho. We besloten niet meer naar Lake Nakuru te gaan, omdat het daarvoor te laat was.
De weg van Nakuru naar Kericho zijn ze aan het renoveren en wordt breder gemaakt. Daardoor had David opstoppingen gehad. Nu het later was hadden we er geen last van en konden we in een keer door rijden naar Kericho.
Anderhalf uur later kwamen we aan.
Ook hier herkenden we alles direct. Het is er nog bijna net zo. Alles staat zelfs nog op dezelfde plek als 13 jaar geleden. Het enige wat anders is, is dat hij een muur rond zijn huis heeft gebouwd aan de straatzijde.
We hebben kennisgemaakt met zijn dochter Jackie. Een aardige meid. Ze is 24 en kan goed met de kinderen overweg. David heeft nooit geweten dat hij een dochter had. Haar moeder heeft het niet gezegd. Doordat ze bij het aanvragen van haar ID er achter kwam dat de naam van haar vader niet ingevuld was, is ze haar zoektocht begonnen. Ze kwam al snel uit bij David. David stond er voor open, ze hebben een DNA test gedaan en die bleek voor 99,99 procent te kloppen (ze geven nooit 100%). Vanaf dat moment is ze bij David komen te wonen. Haar moeder is namelijk overleden toen ze 3 was en haar stiefvader toen ze 9 was. Ze is opgegroeid bij haar tante.
We hebben de hele avond bijgepraat met David.
De kinderen slapen in Dorine ‘haar kamer’ en dat vinden ze erg stoer. Wij slapen er naast en ook hier is niets veranderd. Het ziet er nog net zo uit als toen Dorine hier was.
Mam, de kinderen zijn gek op jouw pennen. We hebben een doosje memorie aan de Robert de chauffeur gegeven voor zijn zoontje van 5. Hij kende het spel niet. We hebben het met hem geoefend, hij vond het een leuk spel.
Tina de dropjes zijn lekker, ook Richard de chauffeur lust ze graag! Hij had nog nooit drop gehad.
Margriet, we hebben de cd nog niet gedraaid. In de landcruiser zat geen cd-speler. Misschien lukt het in David zijn auto als we naar Mumias gaan.
-
27 Februari 2011 - 13:27
Geke:
Hoi allemaal!
Ik geniet erg van jullie verhalen en de foto's!! Echt fantastisch om te zien hoe dichtbij al die Afrikaanse dieren zijn!! (vooral die met Inge en de olifant op de achtergrond.. zag wel het draad ertussen..)
Geniet maar fijn!!
Liefs, Geke -
27 Februari 2011 - 14:25
Dorine:
Heel veel plezier in Kericho. Doe iedereen de groeten, maar met name David, wat super dat hij zo zijnn dochter heeft gevonden. ik gun het hem enorm,
liefs Dorine -
27 Februari 2011 - 19:34
Thijs:
beste frank wil je een foto van je katapult laten zien
hoeveel verschilende dieren hebben juilie al gezien?
schieten de sambura krijgers ook met pijl en boog ??? zo ja met welk -
27 Februari 2011 - 19:41
Jan:
hallo allemaal,
Jammer dat jullie geen foto's konden maken van de leeuwen 's nachts. En ja Frank, Ik wil de katachtigen ook wel zien!
Was het speerwerpen moeilijk? Heb je de 'leeuw' geraakt?
Hoe regel je dat nu met school?
(laatste vraag van Thijs was: van welk hout zijn de bogen gemaakt?)
Succes met de kreeft -
27 Februari 2011 - 19:56
Bert:
[konnichiha] [ichizoku
Mijn broer leest dit natuurlijk moeiteloos. Voor diegenen die wat minder thuis zijn in het Japans. Hierboven staat "hallo familie".
Fantastische foto's. Inderdaad Frank, daar is toch beter dan vandaag in het druilerige Nederland. Vooral de foto's van de cheetah maakten indruk.
Terwijl Anneke de reisverhalen voorlas werd er aan deze kant fink genoten.
Inge vind je het leuk met zoveel kinderen om je heen? Kan je een beetje met ze praten?
Maaike ben je nog steeds dieren aan het tellen?
[ganbatute]
Bert, Anneke, Jan & Thijs
-
28 Februari 2011 - 10:17
Albert & Gré:
Hallo familie.
Met belangstelling lezen we jullie reisverslag en bewonderen de prachtige foto's. Lijkt ons een fantastische ervaring. We wensen jullie een prettige vooortzetting van dit reisavontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
