Rafthuisje op Racha Praba Lake Maandag 27-02

Om 7.00 uur kwamen we aan in Surat Thani, daar stonden de chauffeur en gids ons op te wachten. Samen met vier Duitsers (twee echtparen) gingen we verder met de bouwsteen avonturen in het regenwoud. Het klikt met deze twee echtparen en ze houden rekening met de kinderen. De gids daarentegen doet het niet en drijft ons en onze medegasten op. We laten ons niet opjagen en pakken zo rustig mogelijk onze spullen, maar aangenaam is het niet. We mogen alleen de spullen voor 1 nacht meenemen.
Tijdens de dik uur durende autorit wordt Maaike helaas wagenziek en moet spugen. (keurig in een zakje hoor). Toen we na de autorit op de longtailboot naar ons rafthuisje gingen was het gelukkig acuut over!

De trip op de longtailboot duurde 45 minuten en het was genieten! We vaarden over een glashelder spiegelglad meer tussen steile rotsformaties en wild begroeide eilanden.
Het Khao Sok park is ontstaan nadat de regering besloten heeft het gebied in 1982 onder water te zetten, om via een dam stroom op te wekken. De plaatselijke bevolking is uitgekocht en heeft daarvoor in de plaats b.v. longtailbootjes kunnen kopen. Ze verdienen nu o.a. de kost met het toerisme.

Om 10.00 uur kwamen we via houten vlonders bij onze slaapplaats, een klein rafhuisje (vlothuisje) op het meer, tussen de steile rotsen. Ook de toilet en douche waren op het meer. Het was er echt schitterend! Behalve de rafthuisjes, toilet, douche en soort van ‘eetzaal’, alles op een vlot en met elkaar verbonden d.m.v. vlonders, was er niets.
Het meer was heerlijk om in te zwemmen, onvoorstelbaar, maar het water is er nog warmer dan in de douche! Er lagen kajakken die we mochten gebruiken en waar we ook dankbaar gebruik van hebben gemaakt.

Om 15.30 maakten we een kleine wandeling (heenweg was zwaar vanwege de warmte) en een boottocht naar een grot. Dit was een prachtig gezicht. Rotsformaties, stalactieten en stalagmieten met kristallen waren er te zien. Midden in de grot lag opeens een kleine schat. Het blijkt dat mensen hier geld neerleggen, omdat de mensen denken dat het geluk brengt. Eens in de zoveel tijd haalt de parkbeheerder het geld weg. Waarschijnlijk is hij de gelukkigste.

’s Avonds kregen een mega grote vis te eten, wat zouden de opa’s genoten hebben. Het kon echter nu alleen Ger bekoren. De ogen die ons aankeken en de mond die open stond, nee de rest hoefde niet meer.
En… we hadden ‘geluk’ er was ook een schoolreisje die avond/nacht . De karaoke zou tot 23.30 duren, nu viel dat nog wel mee, maar helaas daarna begon het lawaai pas… Gelukkig hebben onze kinderen er niets van gehoord en geslapen als rozen. En met oordoppen sliepen wij ook.