23-02 Klein Aus Vista Desert Horse Campsite

Vanochtend rustig aan ontbijten (nou ja, we moesten voor 9.00 uur klaar zijn..) De rit was maar 125 km. dus een makkie.

Vervolgens moesten er boodschappen gedaan worden voor 4 dagen campsite, diesel getankt en even langs de ATM. Allemaal zaken die eerst niet meer kunnen gebeuren.
De kinderen hebben zich vermaakt in de B&B met spelletjes en internet (kan nu nog hierna moeten ze weer een paar dagen zonder).

Toen alles ingeslagen was gingen we op weg naar Kolmanskop. Een verlaten stadje, 9 km van Luderitz. Ooit was dit het centrum van een florerende diamantindustrie. Het werd in 1956 verlaten, waarna de natuur er zijn gang ging en het zand zich achter gebroken ruiten en openstaande deuren heeft opgehoopt. Een paar gebouwen zijn tegen het eind van de 20e eeuw echter gerestaureerd, zoals het casino, de kegelbaan, en de winkel.
Het ziekenhuis kon 250 mensen verzorgen. Het was het eerste ziekenhuis in Zuid-Afrika met een röntgenapparaat. Niet voor het stellen van medische diagnoses, maar om te zien of men ook diamanten smokkelde… Het ziekenhuis sloot in 1956 omdat toen de meeste mensen weg gingen
Er waren ook foto’s te zien van hoe men probeerde diamanten te smokkelen, in schoenen, via dieren (postduiven) via radio’s en het rectum.
Op het hoogtepunt woonden er 300 Duitse volwassen, 44 kinderen en 800 mijnwerkers uit het noorden van Namibie.
Het stadje heeft de naam spookstadje, het was nu ook echt een spookstad. Het waaide behoorlijk (zand sneed op je enkels) waardoor alles klepperde en wij waren de enigste gasten dus spookachtig was het wel :-).
Na de ontdekking van betere en grotere diamanten in Oranjemund (in 1928) trokken de meeste arbeiders in 1938 daar naar toe. Hier delven ze nog steeds diamanten en gelden er strenge veiligheidsmaatregelen. Het is niet toegankelijk voor toeristen (Sperrgebiet).

Om 13.00 ging Kolmanskop dicht en gingen wij naar de uitkijkpost van de wild horses bij Garub. In de koloniale tijd was er een Duits contingent in Garub gelegerd. Waarschijnlijk zijn de paarden nakomelingen van dieren die achtergelaten werden toen de Duitsers zich in 1915 terugtrokken voor het oprukkende Zuid-Afrikaanse leger. Het aantal paarden wisselt van jaar tot jaar, maar onder gunstige omstandigheden trekken er meer dan 100 door de Namib woestijn. Ze hebben dan ook een waterput geslagen, zodat dieren (ook o.a. de oryx en struisvogel) daar kunnen drinken. We zagen een oryx en een paar paarden en gingen daarna verder, want het was bloody hot. Gelukkig had de uitkijkpost een afdakje, anders was het niet te doen.

Om ongeveer 14.00 waren we in Klein Aus Vista, waar we konden kamperen op de Desert Horse Campsite. Wederom een prachtige camping, waar we meteen werden beloond met twee koedoes naast de tent en met een heleboel vogels die meteen op je tafel komen zitten om de broodkruimels weg te pikken. Ook met vele muizen… Gelukkig slapen we hoog ha, ha.

Frank en Maaike ontwikkelden zich als beeldhouwers en maakten een stoel in de rotsen. Ze waren lekker bezig en wilden niet mee een wandeling maken. Ger, Inge en ik gingen wel een wandeling maken. De kortste van 4.1 km, want dat vond ik wel spannend genoeg met mijn voet. Halverwege kon je nog omhoog naar een viewpoint. Dit pad ging echter over de rotsen omhoog en dus ook weer omlaag. Dat heb ik maar niet gedaan maar Ger en Inge wel. De wandeling verder ging goed! Ik voelde mijn voet en knie wel en was ook blij dat ik er was maar ik heb het volgehouden en het was toch op en af in de bergen.

We hebben lekker buiten gegeten met vlees op de barbecue (braai) en daarna de marshmallows :-) Er was een prachtige zonsondergang. Ondanks dat het best waait is het een heerlijk weertje.