26-02 Groen rust en regen in Solitaire

Vannacht was het gelukkig iets minder warm, maar nog steeds zweten. Het was zeer rustig op de camping vergeleken bij gisteren. Na een rustig ontbijtje met gebakken ei, zaten we om 9.30 weer in de auto. Het inpakken verloopt steeds sneller. Iedereen heeft zo zijn taakje.

Het aantal km in het informatieboekje klopte niet (ik had al zo’n vermoeden), want na een uur waren we in Solitaire. Dat was natuurlijk wel lekker.
In Solitaire het befaamde appelgebak gegeten en broodjes in de bakkerij daar gekocht. Het is wel lachen, je hebt er niets, maar wel een bakkerij. Eekhoorntjes zagen we rondscharrelen, een mooi gezicht.
De auto getankt, want er is er ook een mooi aangekleed tankstation en bovendien voorlopig is er geen tankstation. Langs de oprit zag je oude auto’s en een trekker langs.

Vanaf daar was het nog maar 6 km. naar Solitaire Guest Farm. Een geweldige plek. Heerlijk rustig, met veel dieren, o.a. een tamme Oryx (opgevangen nadat hij door zijn moeder verlaten was) en twee kleine zwembaden. Maaike was helemaal weg van de honden.

Na wat lezen en zwemmen hebben we de Spreetshoogte pass en de Remshoogte pass gereden. Prachtige hooggezichten, veel groen en regen!! Lekker door de plassen scheuren wie had dat nu gedacht! Gelukkig konden we ondanks de regen nog wel de vergezichten zien (het was geen stortregen). De rit duurde echter wel langer dan eigenaar gezegd had, waardoor we moesten opschieten om op tijd te komen voor de cheeta game drive. Dus het laatste eindje vlakke en goede weg even getest hoe hard de auto wilde; 140 km/u. Snel gekookt en op zoek naar cheeta’s.

Er was inmiddels nog een familie op de camping gekomen en met hen deden we de cheeta tour. Zij hadden twee dochters van 9 en 14 en trokken 5 maanden door Afrika, ze waren begonnen in Tanzania. Het was het eerste gezin met kinderen dat we tegen kwamen.
Helaas begon het zo te regen dat we na 1 cheeta weer terug gingen. Het was een afgezet park van 500 hectare waarin 6 cheeta’s leefden die niet terug geplaatst konden worden in de wildernis. De eigenlijke functie van het park was om cheeta’s tijdelijk op te vangen omdat ze op hun oorspronkelijke plek gevaarlijk werden voor mensen of een kudde. Na vijf maanden tot rust te zijn gekomen werden ze dan ergens anders weer in het wild gedropt, met een zender, om ze te volgen. Dit alles om te voorkomen dat ze worden afgeschoten.

Bij de tent nog een prachtige zonsondergang gezien. Nog maar van genieten, want dit is onze laatste kampeernacht :-(. Morgen naar Swakopmund, een rit van 300 km.