Vinales, Canopy, maandag 16 februari
Door: Lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
16 Februari 2015 | Cuba, Viñales
Van onze reisorganisatie hadden we de tip gekregen om vroeg bij het kantoor van Rex te zijn. Hij had daarbij verteld hoe we mooi achterlangs nog sneller in de rijd zouden staan.
Nou dat bleek een gouden tip. Om 8.20 stonden wij bij het kantoor en wij waren direct aan de beurt. Echter daar kwam opeens een mevrouw met een naambordje en zij bleek eerder te zijn…. Na 40 minuten waren wij dan aan de beurt, maar inmiddels was de rij na ons al heel lang geworden, dus waren wij erg blij dat we vroeg waren. Ook hadden we ondertussen al cash geld gehaald voor het afbetalen van de verzekering, want de creditcardmachine werkte niet.
Na bijna 30 minuten papieren invullen etc. waren wij ook zo ver dat we een auto konden meenemen, zij het niet dat deze er nog niet was…?? Over een half uur zou de auto er zijn.
De tijd maar nuttig besteed en geld opgehaald bij de bank, want pinnen is er niet bij en ons cash geld was opgegaan aan de verzekering. Bij de eerste bank werden we weggestuurd. Je blijft je verbazen, maar bij de tweede bank verliep het voorspoedig! Ik wilde graag dat Ger erbij stond om te controleren of het goed ging met het uittellen, maar dat mocht niet! Alleen de persoon waarvan de creditcard was mocht erbij staan. Gelukkig verliep het keurig volgens de regels (met paspoort, wel tig papieren invullen en dubbel check) werd het geld rustig en goed uitgeteld.
Daarna ging Ger de auto ophalen en ik de laatste spullen in de rugzakken doen samen met de kinderen.
Toen Ger terug was, inmiddels bijna 10.30 uur waren wij klaar met pakken, maar was de auto (busje met 8 zitplaatsen!) nog niet klaar . De airco werkte niet, wij moesten eerst langs de garage :-(. Wij hadden nog geluk, de mensen na ons hadden nog niets en waren witheet. Hun auto zou er pas over 4 uur zijn..? De rij was nog even lang met boze mensen. De man achter de balie had de tranen in zijn ogen en stond buiten te roken volgens Ger.
Wij gingen op pad op zoek naar de Rex garage (gelukkig wel op de route naar Vinales). Konden ze ook meteen de raambediening maken, want die werkte ook niet. Ze gingen gelukkig direct met onze auto bezig en binnen 1 uur was hij klaar. Om 13.30 dan eindelijk weg naar Vinales.
De kinderen hadden zich verheugd op de canopy tour, dit lag op de route dus als het enigszins lukte wilden we dat wel doen. We zagen het nog zitten en zijn dus langs Las Terrazas gegaan voor de canopy tour. Dit was een prachtige omgeving en de kinderen vonden het cool. Maaike zoefde direct als eerste. Lianne heeft de angst overwonnen (zij het met gids) en is ook de 6 lange kabels gegaan! 25 meter hoog over water en bos!
Verder op de route richting Vinales worden we aangehouden door een politieman, een bus had pech gehad (je ziet niet anders dan kapotte auto’s, bussen en vrachtwagens onderweg). Of we iemand mee wilden nemen. We twijfelen, maar het ziet er echt uit en we weten dat liften hier normaal is. Bussen zijn er bijna niet en vaak kapot en er zijn al gemotoriseerd verkeer. Mensen in Cuba zelf en in een overheidsauto rijden zijn zelfs verplicht lifters mee te nemen. De jongen biedt aan zijn ID-bewijs bij ons in te leveren en dat hij die weer terug krijgt als hij uitstapt. En zo gaan we op pad. Hij verteld honderduit, we mogen bij hem op bezoek komen en eten. Maar daar hebben we geen tijd meer voor en na zo’n 20 km stapt hij weer uit. Daar staat een meisje die we dan maar mee nemen. Helaas ze kan geen woord Engels. Ze werkt in de tabak dat is het enigste wat we weten. 2 afslagen verder stapt ze uit.
In een dorpje voor Vinales worden we aangehouden. Een jongen waarschuwt ons niet af te slaan als we naar Vinales willen. Het bord klopt niet. Weer argwaan, maar hij weet ons te overtuigen en hij wil graag een eind mee liften richting Vinales. Ook hij verteld honderduit en inderdaad dit is de goede route. We zijn blij hem geloofd te hebben. Het is lastig en vervelend dat je zo argwanend moet zijn, want gelukkig zijn de meeste mensen betrouwbaar, maar je weet dat dat niet altijd zo is!
Om 17.30 zijn we in de Villa La Cabana geleid door Maria. Dit is een zogenoemde Casa Particularis. De regering staat nu toe dat mensen thuis toeristen mogen ontvangen. Het is hier goed voor elkaar. We hebben de hele bovenverdieping tot onze beschikking, inclusief balkon :-) Deze vrouw kan geen woord Engels maar we begrijpen haar wel. Ze is heel vriendelijk en maakt heerlijke koffie. We besluiten hier ook te eten en ook dat is perfect. Maria woont onder met haar man, kinderen en kleinkinderen (kleinzoontje is nog maar 1 maand). Maaike speelde memory met de kleine Camilla van 4 jaar.
Je kunt zien dat de mensen met een eigen onderneming het beter hebben dan de mensen zonder. Hun huizen zijn goed onderhouden mooi geverfd en ze hebben een eigen auto.
Na het eten zijn we allemaal moe. We zijn nog niet helemaal in het Cubaanse ritme. Voor ons gevoel is het nog steeds veel later, dus we besluiten na deze enerverende dag direct te gaan slapen.
Nou dat bleek een gouden tip. Om 8.20 stonden wij bij het kantoor en wij waren direct aan de beurt. Echter daar kwam opeens een mevrouw met een naambordje en zij bleek eerder te zijn…. Na 40 minuten waren wij dan aan de beurt, maar inmiddels was de rij na ons al heel lang geworden, dus waren wij erg blij dat we vroeg waren. Ook hadden we ondertussen al cash geld gehaald voor het afbetalen van de verzekering, want de creditcardmachine werkte niet.
Na bijna 30 minuten papieren invullen etc. waren wij ook zo ver dat we een auto konden meenemen, zij het niet dat deze er nog niet was…?? Over een half uur zou de auto er zijn.
De tijd maar nuttig besteed en geld opgehaald bij de bank, want pinnen is er niet bij en ons cash geld was opgegaan aan de verzekering. Bij de eerste bank werden we weggestuurd. Je blijft je verbazen, maar bij de tweede bank verliep het voorspoedig! Ik wilde graag dat Ger erbij stond om te controleren of het goed ging met het uittellen, maar dat mocht niet! Alleen de persoon waarvan de creditcard was mocht erbij staan. Gelukkig verliep het keurig volgens de regels (met paspoort, wel tig papieren invullen en dubbel check) werd het geld rustig en goed uitgeteld.
Daarna ging Ger de auto ophalen en ik de laatste spullen in de rugzakken doen samen met de kinderen.
Toen Ger terug was, inmiddels bijna 10.30 uur waren wij klaar met pakken, maar was de auto (busje met 8 zitplaatsen!) nog niet klaar . De airco werkte niet, wij moesten eerst langs de garage :-(. Wij hadden nog geluk, de mensen na ons hadden nog niets en waren witheet. Hun auto zou er pas over 4 uur zijn..? De rij was nog even lang met boze mensen. De man achter de balie had de tranen in zijn ogen en stond buiten te roken volgens Ger.
Wij gingen op pad op zoek naar de Rex garage (gelukkig wel op de route naar Vinales). Konden ze ook meteen de raambediening maken, want die werkte ook niet. Ze gingen gelukkig direct met onze auto bezig en binnen 1 uur was hij klaar. Om 13.30 dan eindelijk weg naar Vinales.
De kinderen hadden zich verheugd op de canopy tour, dit lag op de route dus als het enigszins lukte wilden we dat wel doen. We zagen het nog zitten en zijn dus langs Las Terrazas gegaan voor de canopy tour. Dit was een prachtige omgeving en de kinderen vonden het cool. Maaike zoefde direct als eerste. Lianne heeft de angst overwonnen (zij het met gids) en is ook de 6 lange kabels gegaan! 25 meter hoog over water en bos!
Verder op de route richting Vinales worden we aangehouden door een politieman, een bus had pech gehad (je ziet niet anders dan kapotte auto’s, bussen en vrachtwagens onderweg). Of we iemand mee wilden nemen. We twijfelen, maar het ziet er echt uit en we weten dat liften hier normaal is. Bussen zijn er bijna niet en vaak kapot en er zijn al gemotoriseerd verkeer. Mensen in Cuba zelf en in een overheidsauto rijden zijn zelfs verplicht lifters mee te nemen. De jongen biedt aan zijn ID-bewijs bij ons in te leveren en dat hij die weer terug krijgt als hij uitstapt. En zo gaan we op pad. Hij verteld honderduit, we mogen bij hem op bezoek komen en eten. Maar daar hebben we geen tijd meer voor en na zo’n 20 km stapt hij weer uit. Daar staat een meisje die we dan maar mee nemen. Helaas ze kan geen woord Engels. Ze werkt in de tabak dat is het enigste wat we weten. 2 afslagen verder stapt ze uit.
In een dorpje voor Vinales worden we aangehouden. Een jongen waarschuwt ons niet af te slaan als we naar Vinales willen. Het bord klopt niet. Weer argwaan, maar hij weet ons te overtuigen en hij wil graag een eind mee liften richting Vinales. Ook hij verteld honderduit en inderdaad dit is de goede route. We zijn blij hem geloofd te hebben. Het is lastig en vervelend dat je zo argwanend moet zijn, want gelukkig zijn de meeste mensen betrouwbaar, maar je weet dat dat niet altijd zo is!
Om 17.30 zijn we in de Villa La Cabana geleid door Maria. Dit is een zogenoemde Casa Particularis. De regering staat nu toe dat mensen thuis toeristen mogen ontvangen. Het is hier goed voor elkaar. We hebben de hele bovenverdieping tot onze beschikking, inclusief balkon :-) Deze vrouw kan geen woord Engels maar we begrijpen haar wel. Ze is heel vriendelijk en maakt heerlijke koffie. We besluiten hier ook te eten en ook dat is perfect. Maria woont onder met haar man, kinderen en kleinkinderen (kleinzoontje is nog maar 1 maand). Maaike speelde memory met de kleine Camilla van 4 jaar.
Je kunt zien dat de mensen met een eigen onderneming het beter hebben dan de mensen zonder. Hun huizen zijn goed onderhouden mooi geverfd en ze hebben een eigen auto.
Na het eten zijn we allemaal moe. We zijn nog niet helemaal in het Cubaanse ritme. Voor ons gevoel is het nog steeds veel later, dus we besluiten na deze enerverende dag direct te gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
