Vinales, paard rijden, dinsdag 17 februari

Frank jarig! Hij wordt wakker gezongen, maar moet wel vroeg opstaan voor het paardrijden door Vinales. Gelukkig is vroeg opstaan geen probleem, we zijn nog steeds meer dan uur voor de wekker wakker vanwege het tijdsverschil.
Dus eerst nog even op het balkon gezeten. Op straat gebeurt het allemaal. Iedereen is buiten of zit in de schommelstoelen voor het huis onder de veranda of op het balkon. We zagen kinderen naar de schoolbus lopen en mensen opgehaald worden voor hun werk.
De mannen worden door een trekker met een veewagen of een vrachtwagen met open bak opgehaald. Ze staan dan allemaal in de bak. Geen probleem hier.

Om 7.30 zitten we aan een zeer verzorgd ontbijt, dat boven op ons ‘eigen’ gedeelte wordt gereserveerd.
Om 8.30 naar het verzamelpunt voor het paardrijden. Met nog een stel uit Duitsland gaan we om 9.00 uur te paard door de tabaksvelden. We hebben geluk, de Duitse vrouw kan zowel Spaans als Engels en is bereid om alles te vertalen. Super!
Lianne heeft een rustig paard waar ze zeer blij om is. Inge heeft een slome knol en baalt en Ger heeft een deugniet. Dat beest bijt zelfs Frank in zijn knie, omdat Frank zijn paard in wil halen en hij dat niet wil hebben…
De tocht was echt prachtig tussen de mogotes (karakteristieke kalksteenformaties), tabaksvelden, boerderijtjes en rode aarde tussen de koningspalmen. Het weer was heerlijk, niet te warm, niet te koud. We genoten. Halverwege was er een stop bij een Cubaanse tabaksboer. Hij en zijn zoon vertelden het proces van tabak telen tot het draaien van een sigaar.
De zaadjes van de tabak worden gezaaid en 20 dagen ondergedekt met hooi om ze te beschermen teen zon, regen en wind. Daarna worden ze verplant naar het open veld.
De tabaksplant wordt gekopt om te voorkomen dat het zijn energie steekt in groei in plaats van in grote bladeren. De oogst van de tabaksplant bestaat uit vier delen. Het bovenste deel is het beste en voor de duurste sigaren bestemd. Het onderste deel is voor de sigaretten.
Na de oogst worden de bladeren gedroogd in de schuren. Daar worden de bladeren opgehangen om 3 maanden te drogen. De keurmeester komt de bladeren keuren voor de kwaliteit. De bladeren worden gerold en vastgeplakt met honing. De uiteinden worden netjes afgeknipt. Dan knippen ze een rondje uit en die plakken ze op het begin van de sigaar. Dit rondje noemen ze de handschoen.
De boer mag 10% houden van zijn oogst. De rest is voor de regering. Het hele proces wordt trouwens door de regering gevolgd. Ze komen regelmatig controleren of alles volgens de regels verloopt.
Iedere boer maakt zijn eigen aroma’s (als een soort soep waar de bladeren in worden gedrenkt) om toe te voegen aan de sigaar.
Natuurlijk moesten we allemaal proeven aan een sigaar. Een sigaar zonder nicotine overigens. De nicotine zit in de nerven werd ons verteld en die haalden ze er eerst uit.
Maaike had de smaak te pakken, vooral van de honing ha, ha. Ze kreeg nog een Cubaanse hoed op en het plaatje was compleet :-)
Na drie uur waren we weer terug op het beginpunt. Jammer dat het alweer voorbij was! We hadden wel dorst gekregen, dus toen we een ‘barretje’ tegen kwamen waar we een cocosmelk konden drinken maakten we dankbaar een stop. Op onze weg (lopend) naar de casa passeerden we nog een beweegtuin. Hierin zijn de Cubanen dus weer heel modern, aangezien ze bij ons in opkomst zijn.

Na een korte lunch zijn we naar Cava del Indio gereden. Deze grot is ontdekt in 1920 en ligt in het dal van San Vincente. Voor de tocht passeerden we de indianen. Dat wil zeggen ze beelden uit hoe de indianen leefden. Het eerste deel van de tocht gaat te voet door verlichte tunnels. Daarna gingen we met een motorbootje ongeveer 400 meter over de ondergrondse rivier San Vincente.
We besloten daarna nog door te rijden naar Puerto Esperanza. Een vissersdorpje, oud en weinig toerisme. Cubanen schoten ons meteen aan. We merken dat Cubanen, mits ze Engels kunnen, honderduit praten. De man maakte en krekel van een blad, schitterend!
Er was geen strand in deze plaats, maar wel pier. Vanaf daar ging Maaike snorkelen. Ze zag kleine visjes, een krab en een zee-egeltje. Het was de rest te koud. Brr.

Toen we weer bij de casa waren bleven de kinderen daar en wij gingen nog richting Hotel Los Jazmines, omdat je vanaf daar het mooiste uitkijkpunt hebt over Vinales. Niets was teveel gezegd, vanaf boven een prachtig wijds uitzicht op de kalksteenformaties onder het genot van een kop koffie. Kortom vakantie!
Bij de casa nog even op het balkon gezeten waar het straatleven weer aan ons voorbij trok. We zagen de mensen die ’s ochtends in de veewagen waren ingestapt nu weer terug komen.
’s Avonds verwende Maria ons weer met het heerlijke diner dat Maria weer gemaakt had! Ze denkt ook goed aan de kinderen waardoor zij het ook lusten.
Aan het eind had ze een grote verrassing!! Ze had een taart als dessert laten maken voor Frank en Inge’s verjaardag! Met kaarsjes en ze zongen in het Spaans. Zo lief!! Maria zorgt perfect voor je en ondanks dat ze alles in het Spaans doet, begrijp je haar goed.
Deze casa is een aanrader voor iedereen!

N.B. De structuur van een mogote
De mogotes behoren tot de oudste rotsen in Cuba en zijn de enige resten van een oud kalksteenplateau. In de mil met een miljoenen jaren van hun bestaan spoelde de lager gelegen, waterhoudende grondlaag het zachte kalksteen weg, waardoor grote holten ontstonden. De bovenlaag stortte later in en slechts de sterke kalksteenpijlers, de huidige mogotes, bleven overeind. Mogotes zijn meestal bedekt met een dunne laag aarde, maar in de Sierra de los Organos hebben ze weelderige begroeiing. Enkele inheemse plantensoorten hebben zich aangepast aan de diepe spleten, zoals de bergpalm en de palmvaren.