Robben eiland en Tafelberg

Robben eiland en Tafelberg, maandag 27-2

Vanochtend stond Robben-eiland op het programma.
Om 11.00 uur met een soort hovercraft in ongeveer een kwartier naar de overkant. Daar werden we in twee groepen verdeeld 1 groep in de bus 1 groep direct naar de rondleiding in de gevangenis.
Een strak toeristisch gebeuren.
In de gevangenis kregen we uitleg van een ex-gedetineerde. Nelson Mandela zat er in dezelfde tijd, maar in een ander blok. Een indrukwekkend verhaal en vooral de apartheid, die ons natuurlijk wel bekend is, maakt indruk.
De eerste gevangen van Robbeneiland kwamen in 1525. Vanaf 1843 was het even voorbij met de gevangenschappen. Tot 1931 werden melaatsen en verstandelijk gehandicapten nar het eiland getransporteerd. Kort voor de Tweede Wereldoorlog vreesden de Zuid-Afrikanen aanvallen van Duitse onderzeeboten en werd op Robbeneiland een militaire basis aangelegd. In de jaren 50 nam de marine het complex over. In 1961 werd het weer een gevangenis, maar nu voor tegenstanders van de apartheid. De laatsten verlieten het eiland in 1996 en is het op de monumentenlijst geplaatst.

Vervolgens mochten wij in de bus stappen en kregen we uitleg van een jongeman over het eiland en de apartheid. Tja wat zal ik er van zeggen. Ik ben absoluut tegen apartheid, maar de manier waarop deze jongen sprak maakte je ongemakkelijk. Niet in de zin van dat je je schaamde voor je verleden (wat natuurlijk best zou kunnen) maar omdat hij zwart en blank tussen de regels door tegen elkaar op zette. Hij sprak bijvoorbeeld over wij en zij…. Zie daarbij een bus met bijna alleen maar donkere Amerikanen en hoor hun gejuich als hij voor de donkere mensen sprak. Wij zouden liever spreken van wij een gezamenlijk problemen aanpakken.
Kortom Robbeneiland je moet het natuurlijk gezien hebben, maar voor ons een toeristisch gebeuren met een bijsmaakje.

’s Middags zijn we naar de kabelbaan van de Tafelberg gereden. We hebben ‘onze’ auto inmiddels. (Wel wennen links rijden, maar dat lukte goed. Ger reed, Inge is navigator ;-)).
Gelukkig ging de kabelbaan nu wel. Lianne zag tegen de kabelbaan op, maar dat viel heel erg mee!
Frank had zijn drone mee, maar mocht helaas niet vliegen. Verder heeft hij zich helemaal uitgeleefd met zijn camera!!!
Dat kon ook gemakkelijk, want wat was dit prachtig!!! Bij de late middagzon genieten van het uitzicht bovenop de berg! Af en toe bezorgden ze Lianne angsten door aardig langs het randje te lopen ;-)
Het was super mooi om hier samen te lopen. Magisch, met de wolken die overgingen in de zee. Ik hoop dat de foto’s kunnen weergeven hoe prachtig het daar was!

Toen we teruggingen ging de zon onder en zijn we naar Long street gereden. Inge had van een handbalgenootje (van Nieuwegein) gehoord dat we zeker bij Mama Afrika moesten eten. Nou dat was zeker de moeite waard! Heerlijk Afrikaans wild gegeten (springbok, struisvogel, krokodil) in een restaurant dat geheel Afrikaans was ingericht met live muziek!
Zeer voldaan reden we weer naar het guesthouse.