Santo Domingo, naar de hut van Fidel Castro 23-02

Na een sober ontbijt (we waren blij met ons eigen meegenomen beleg (jam en Fred&Ed)) stonden we om 8.00 uur klaar om te vertrekken richting het Comandacia de La Plata. en dat we gisteravond de aanbeveling van de receptionist hadden opgevolgd en bij de Paladar La Orquidea, een 100 meter verderop, waren gaan eten. Want na zo’n ontbijt beloofde dat niet veel goeds en zoiets stond ook al in de boekjes.
Helaas vertrokken we pas over een uur omdat er nog meerdere mensen meegingen die niet vooruit hadden geboekt.

We gingen met een MPV naar boven waar 11! mensen in konden. Dat we in een 4 weeldrive zaten was niet overbodig. We gingen super steil omhoog, wat natuurlijk een mooi gezicht was.
We kwamen aan op een prachtig uitzichtpunt (Alto del Naranjo). Santo Dominogo ligt maar op 250 meter hoogte, maar je waant je in het hooggebergte. Bij het uitkijkpunt zaten we op 600 meter.
Toen de jeep weg was kwam Frank er achter dat zijn zakmes in de jeep moest liggen. De gids belde direct naar de chauffeur, want we wisten zeker dat Frank het zakmes er voor nog had. Helaas bleek later dat het zakmes niet in de auto lag??? We weten eigenlijk zeker dat de chauffeur deze heeft, maar ja dit is Cuba… Voor de zekerheid nog gevraagd bij de receptie stel dat het mes er bij het uitstappen was uitgevallen. Deze man maakte voorzichtig de opmerking, ‘how was the driver’?

We gingen dus op pad met onze gids. Helaas kon de man geen Engels, maar hij wist, hoorde en zag veel. Gelukkig kon één van onze medereizigers het Spaans vertalen naar het Engels.
Het was een prachtige wandeling door de bergen over rotsachtige paden, mooie vergezichten en qua warmte goed te doen. De gids vertelde dat ze destijds allerlei planten (koffie, casave) hadden geplant. Mocht er weer een revolutie komen hadden ze er in elk geval eten…
Het was ongeveer anderhalf uur lopen naar de commandopost; ‘meson de Medina’. Als je hier foto’s wilt maken moet je wel eerst 5 CUC betalen.
Vervolgens liepen we naar La Plata. Dit was het kamp van Fidel Castro en zijn mannen in de eerste maanden van de guerrilla. We passeerden een klein schuurtje wat blijkbaar een klein museum was, maar helaas de deur zat op slot…
We vervolgden onze reis naar het hart van de Comandancia de La Plata, het hoofdkwartier van Fidel Castro. Hij verbleef hier van mei tot november 1958, ze hebben hier de eerste en laatste gevechten gevoerd.
Che Guervara was elders gelegerd en kwam hier maar af en toe langs.

Het hoofdkwartier bestaat uit een groepje hutten die verspreid liggen op een steile berghelling en overwoekerd zijn door een dikke laag tropische plantengroei, zodat ze aan het oog ontrokken worden. Elke hut had zijn eigen bestemming: controlepunt (tevens veldhospitaal), keuken, kantine, opslagplaats, volksrechtbank (waar de eerste vonnissen van de Cubaanse revolutie werden geschreven en in de haast werden gedrukt, een hut voor bezoekers (invitados) en een vanwaar Radio Rebelde werd uitgezonden. Die laatste hut ligt op het hoogste puntje van de berg en daar wilde Maaike niet meer naar toelopen. Dat was namelijk nog een hele klim, Frank was niet fit, dus bleven zij samen met Lianne bij het museumpje wachten.
Daar zagen we één van de zo vele gekko’s en kameleons (we zagen er ook héél veel bij onze bungalow), maar bij deze konden we mooi zien hoe hij zijn balg keer op keer op blies. Helaas hadden wij geen fototoestel, dat was met Ger en Inge mee.

In totaal zijn er 16 hutten. De hut van Fidel is er nog altijd, maar is wel verscheiden keren heropgebouwd. Het is een houten bouwsel met een geheime klapdeur om bij een verrassingsaanval snel te kunnen ontsnappen. Fidel sliep in een kamer met drie mogelijke uitgangen, op een groot twee persoonsbed dat aangepast was op zijn lichaamsbouw. In zijn keuken staat een koelkast, die aangedreven werd door een petroleumgenerator, met een groot gat aan de zijkant. Dit is een kogelinslag, de dragers zijn tijdens het vervoer van de koelkast bergopwaarts aangevallen. Iets lager bevindt zich het toilet, een eenvoudige houten stoel met een gat erin.

Onderweg zagen we de Cocororo (blauwe rug, rood met witte borst) dat is de nationale vogel van Cuba (helaas niet helemaal goed qua kleur op de foto gekregen), en een soort van palmboom (royal palm) de nationale boom van Cuba. Ook de kleine gaatjes die de specht in de boom pikt voor het vangen van de insecten, maar ook het grote gat voor het nest. Vroeger maakte de arme Cubanen van de bast van de palmboom de muren van hun hutten en van de bladeren het dak.
Halverwege hadden we nog even een stop met koffie, thee, bananen of grapefruit.

We hebben een papegaai gezien die ik niet goed op de foto kreeg. Groene vogeltje….
De gids liet ons nog een blad zien die als er een tornado in aantocht was helemaal ging opkrullen. Voor de bevolking een waarschuwing.
We moesten aan de kant voor een groep muilezels, er was één ruiter met wel 6 muilezels die van alles vervoerden op hun rug met een flink tempo er op. Ze hadden bellen om waardoor we ze gelukkig al van verre hoorden en aan de kant konden gaan. Na de eerste groep volgde nog een groep. Bijzonder om te zien!

Teruggekomen om 14.00 uur konden we ons lunchboxje nuttigen en daarna gingen Maaike en Inge spelen in de rivier en de rest lezen.

’s Avonds goed gegeten in dezelfde paladar en weer begon het te regenen. Helaas ging een andere gast per ongeluk op één van de vele loslopende katten staan, waardoor deze onder de stoel van Maaike stoof en in beide hakken van Maaike beet, 4 kleine gaatjes in haar hakken. Erg sneu! De eigenares kwam direct aan met desinfectans en toen was het over.
Er zijn hier veel loslopende katten en honden die niet echt van iemand zijn. Ze zijn verder normaal gesproken niet wild.