Santiago de Cuba – Baracoa, woensdag 25-02

Vanochtend wilde Lianne eerst internet proberen, maar helaas voor 8.00 a 8.30 geen internet available. Dus eerst genoten van een ongelooflijk uitgebreid ontbijt (het hotel is ook een internationaal, groot, hotel). Daarna nog weer een poging gedaan om op internet te komen. Het lukte, wederom met pijn en moeite, maar het beantwoorden van mails was geen doen. Het bekijken van alle mails was niet eens goed gelukt. Lianne werd er zo gefrustreerd van dat ze er mee is gestopt. Zonde van de vakantie tijd.

Om half 11 vertrokken we daarom pas naar Baracoa. Een rit van dik 4 uur (als je niet stopt), maar wel een uitzonderlijk mooie rit. De mooiste rit die we gehad hebben.
We hebben even gestopt in Playa Yacabo. Een plek waar je kon drinken met speeltuintje (hadden wij niet nodig, maar het was er) en naar een mooi strandje kon lopen. We gingen zitten maar moesten vragen om drinken. We kregen koffie en cola, maar helaas koffie met suiker. Maar uiteindelijk hoefden we alleen de cola te betalen voor een peso prijs! Uitstraling had het niet, behalve de natuur, maar de prijs viel dus reuze mee!

De rest van de rit kon je alleen maar langzaam rijden, maar was een schitterende rit van de Caribische zee door de bergen naar de Atlantische oceaan. De weg klimt naar Sierra del Purial en wordt ook wel ‘het viaduct van La Farola’ genoemd vanwege het grote aantal pijlers en andere kunstgrepen dat nodig was om de weg aan de bergwand te verankeren op plekken waar het niet mogelijk was een tunnel te graven of de obstakels uit de weg te ruimen.
Wij wilden wel kijken bij de miradors (uitkijkpunten) maar daar stonden wel tig mensen om spullen te verkopen, van clementines, koffie, bananen, mandarijnen, chocolade tot kettingen en cucuruchos. Dat is geraspte kokos in melk en vaak met gekaramelliseerde suiker in een banenblad gewikkeld.
Wat hier heel erg opvalt is de vrachtwagens die er rijden met een soort van dichte containers er op die vol zit met staande mensen of soms zitten er stoeltjes in. Ter hoogte van het gezicht is de container dan opgesneden. Soms is het dak open, soms met plastic er op.

Om 15.30 waren we in Baracoa, de meest oostelijke plaats van het land. Baracoa is de oudste stad van en de eerste Spaanse nederzetting in Cuba. Het was tot 1515 de hoofdstad van de kolonie. In de 18e eeuw zijn er verschillende forten gebouwd om de stad te beschermen tegen de piraten. Tot de jaren ’60 was het gebied zeer geïsoleerd, maar na de revolutie werd er een snelweg naar Baracoa aangelegd.
Het is een rustig koloniaal stadje gelegen tussen twee baaien, met houten huizen, enkele statige koloniale woningen en een klein, levendig centrum met meer fietstaxi’s en paard met wagen of kar/koets,dan auto’s. Je vindt er kokosnootpalmen, cacaobomen en zelfs cactussen.
En weer wachtte ons hier een man op een fiets op en hij had zelfs heel brutaal het kaartje van deze hostel nagemaakt! Hij zei dat hij ons opwachtte om ons naar de plek te brengen. Daar stonken we dus niet in!

We konden gelukkig Casa Ceaser snel vinden. We passeerden ook hotel La Russa. Dit is een historisch hotel dat ooit in eigendom was van de Russische prinses Magdalena Rowenskaya, die in 1917 na de Oktober revolutie met haar man uit Rusland was gevlucht Ze vestigde zich en begon een restaurant. Veel later werd ze actief in de Beweging van 26 Juli en had contact met Castro, Ché en andere revolutionairen.
Nadat we geïnstalleerd waren zijn we naar het strand gelopen. Daar hebben Maaike, Inge en Ger nog gezwommen. Daarna douchen en toen grote hilariteit en schrik. De lamp in de douche bij de kinderen maakte kortsluiting en er kwamen vlammetjes af. Ger en Inge kwamen net onder de douche vandaan (blote tokus) en Lianne wilde er net onder. Dus snel tegen Maaike gezegd dat ze naar de eigenaar moest lopen. Die was dichtbij en draaide snel de aardlekschakelaar om waardoor de vlammen doofden. Wij waren nog nooit zo snel in de kleren :-).

De hele bedrading werd vervangen. De vrouwen waren voor ons aan het koken en vervolgden dat bij kaarslicht. Nu hadden wij nog zo’n Action hoofdzaklampje bij ons, dus die gegeven kon 1 vrouw als een klein mijnwerkertje verder. Ze was er blij mee en ze hadden er dikke lol om :-)
Wij hebben vervolgens heerlijk gegeten in deze casa. Vis met de traditionele Baracoa kokosnootsaus.
Na het eten, lezen en huiswerk maken en de gids (bevriend met de eigenaar van de casa) overleggen over de excursie van morgen. We hebben een keuze kunnen maken uit zijn voorstellen. Deze gids, José Angel Delfino Perez (mobiel nr. 54255819, wordt in de Lonely Planet aanbevolen. We zullen het zien morgen :-)