Panamakanaal en Ger zijn radar

Lang leve het richtingsgevoel van Ger, want dankzij hem zijn we bij de Miraflores sluizen van het Panamakanaal en het museum terecht gekomen.
De borden geven namelijk pas iets aan, wanneer je al af moet slaan. En eigenlijk kun je je beter afvragen welke borden, want alleen bij grotere kruisingen staan borden….
En aan de wegenkaarten hebben we niet veel, want daar staat lang alles niet op, of het is alweer veranderd (terwijl we toch een gedetailleerde kaart van Panama City à 6 dollar hebben gekocht!).
Wat heel erg scheelt is dat het verkeer totaal niet agressief is! Men rijdt rustig, ze toeteren wel om het minste of geringste en halen rechts in op een 4 baans weg... maar laten je ook gemakkelijk invoegen etc.

We hadden nog overwogen om met de taxi te gaan, maar dat kostte voor de heen- en terugreis maar liefst 80 dollar! Deze prijs was berekend op Gamoa (ongeveer 17 km).
We besloten dus maar om zelf te rijden.
Zoals ik als schreef hebben we dankzij Ger zijn radar maar een paar keer een afslag gemist.
(De sluizen lagen aan dezelfde weg en waren ongeveer 7 km.).

Bij de Miraflores sluizen en het museum was het heel erg leuk en interessant. Gigantische schepen van maximaal 32,5 meter passeerden voor onze neus. De sluizen zijn 33 meter, dus het heeft niets over. Ze worden ook door middel van treintjes in bedwang gehouden.
Eén containerschip met meer dan 1000 zeecontainers was echt indrukwekkend! De Panamax containerschepen zijn de grootste die door het kanaal kunnen, daar zijn ze op gebouwd. Ruim 32 meter breed en 300 meter lang, goed voor 1200 zeecontainers maar ook voor 200000 euro tol om er door te mogen. Door het Panama kanaal varen bespaard gemiddeld 20 dagen varen rondom Zuid Amerika en is dus veel aantrekkelijker.

Dan nu de meer informatievere inhoud geschreven door Ger:
In 1869 werd het Suez kanaal in gebruik genomen. De fransen die het gemaakt hadden probeerden nu ook een dergelijk kanaal te graven in Panama omdat daar de oceanen maar 80 km uit elkaar liggen. De klus was te groot, het materieel te klein en cholera en gele koorts verzwakten en doodden de buitenlandse arbeiders. Nadat in 1903 Panama zich afscheidde van Colombia met steun van Amerika namen deze de klus over. Zij veranderende het plan en er werd een dam bebouwd in de Changres rivier. Daardoor ontstond het grootste inlandse meer van midden Amerika nl Lake Gatun. Dit ligt 26 meter boven zeeniveau en beslaat een oppervlakte van 436 km2. De mensen die er woonden hadden gewoon pech gehad. Vanaf de Caribian Ocean kan een schip door de Gatun sluizen vanaf zeeniveau in drie stappen omhoog getild worden naar het niveau van Lake Gatun. Daar vaart het naar Panama stad via het meer en het gegraven kanaal door de rotsen die minimaal 12 meter diep is. Daaruit is zoveel rotsmateriaal gehaald dat de lengte van een trein meer dan een keer de aarde rond moet zijn om het te kunnen laden.
Vanuit het kanaal gaat het schip via de Pedro Michel Locks een stap naar beneden naar Lake Miraflores. Vijf kilometer verder komt het dan via de Miraflores locks in twee stappen op zeeniveau van de Pasific Ocean en vaart het voor ons hotel langs via de Panama baai naar het ruime sop. Bij de Miraflores locks hebben wij gekeken zie ook de foto´s.
Er passeren zo´n 40 schepen per dag het kanaal.
Grootste probleem is dat er met iedere passage veel zoet water naar zee stroomt en dat de sluizen een beperkte afmeting hebben. Daarom is er een plan om een gedeeltelijk nieuw kanaal te graven met 55 meter brede sluizen en 425 meter lengte en een systeem om 60 % water te besparen per doorgang. In oktober 2010 vaart waarschijnlijk het miljoenste schip door het kanaal.

Na het bekijken van de Miraflor sluizen en het museum naar Gamboa gereden. Tijdens de rit 1 afslagje gemist, maar direct weer opgepakt. We passeerden de Centennialbridge en de Pedro Michel Locks.
Onderweg zie je trouwens de meest prachtige bussen. De één nog mooier dan de ander om maar klanten te trekken! Het zijn complete discobussen!

Van Gamboa hadden we ons trouwens veel meer voorgesteld!
Het was een prachtige plek, met veel in koloniale stijl gebouwde huizen, maar leek wel uitgestorven. We hebben dat idee wel vaak bij de luxere plaatsen. Zou hier de Amerikaanse recessie merkbaar zijn?

Het Gamboa Rainforest Resort was een enorm luxe complex en keek uit op de Rio Chagres. Dit was een prachtig uitzicht. Aan die kant bestond het complex geheel uit glas, schitterend!
We wilden eigenlijk met de aerialtram, die vanuit daar te reserveren is, maar die ging niet op maandag (:
Zoveel gaf het echter ook niet want in het boekje stond niet de prijs. Nou die bleek 50 dollar p.p. te zijn en vooruit de kinderen mochten voor half geld. Dat hadden we er toch niet voor over gehad.
We hebben in elk geval Gamboa en de prachtige rit er naar toe meegemaakt!

Op de terugweg nog gestopt bij de Pedro Michel Locks. Helaas kon je die alleen van een afstand zien, alles was afgezet met hekken en beveiligd voor toeristen.
Bij terugreis reden we in 1 x goed (en dat terwijl een aantal SIVO gasten niet in Panama City willen rijden…)

Jolanda, we zijn niet meer met de trein gegaan, we wilden het wel heel graag, maar de trein vertrok om 7.15. Na de reis van gisteren wilden we de kinderen niet aandoen dat ze om 6.00 uur alweer op moesten. Mochten we ooit nog eens naar Panama gaan hebben we dit in elk geval nog op het verlanglijstje staan…

Geertje, wat leuk dat je onze verslagen leest! De SIVO gasten hebben het elke dag wel over jou gehad en jouw foto met Mr. José staat pontificaal in de kamer!
En we hebben zeker veel aan jouw tips gehad! Hetzelfde geldt voor de tips van Jolanda. Bedankt daarvoor!

Tineke nogmaals heel erg bedankt dat je de BV groep voor mij wilt opstarten dinsdag! Super dat dit zo geregeld kon worden!

Berichtje van Frank voor Thijs:
We konden jammer genoeg niet naar het eilandje zwemmen want er zat heel veel stroming in het water, het werd al snel heel diep en het was te ver.

Morgen nog een dag chillen bij het hotel. We zijn van plan tegen 15.30 uur het hotel te verlaten. Om 19.40 vertrekt het vliegtuig. We zullen nog één afsluitend verslagje schrijven.
Het is voor onszelf een mooi reisverslag geworden, waarbij wij anderen (hopelijk) hebben kunnen laten meegenieten.