Met dolfijnen zwemmen! donderdag 19-02

Frank ontpopt zich hier als een grote eter!! We weten niet wat we zien. Hij heeft constant honger en 3 gebakken eieren bij het ontbijt zijn geen probleem. Dat in vergelijking bij de Frank die we kenden??

We vertrekken naar het Delfinario, een grote wens van Maaike. Het is maar een half uurtje rijden en om 10.00 uur begint de show.
In dit Dolfinarium zwemmen de dolfijnen in een baai van Cienfuegos van de Caribische zee.
Je moet hier overal opletten met het afreken. Bij de benzinepomp probeerden ze te goochelen met de liters en de prijs en ook hier wilden ze er een tientje bij opdrukken. Gelukkig letten we zelf op en kunnen we zelf rekenen, dus laten we ons dit niet gebeuren.

We genieten eerst van de dolfijnen show, waarin Maaike mag figureren met nog twee kinderen. Ze mogen de dolfijnen kussen en aaien. Ook Inge mag figureren, zij gaat het water in en de dolfijnen duwen haar omhoog op haar voeten totdat ze helemaal in de lucht staat met de dolfijnen onder zich. Geweldig!
Maar we hebben ook geboekt voor het zwemmen met de dolfijnen, dus gaan ze ook nog met hun drieën zwemmen, samen met anderen weliswaar.
Ze mogen aaien, kussen, dansen met de dolfijnen en aan het eind duwen de dolfijnen hun door het water door tegen de voeten aan te duwen en uiteindelijk duwen ze de kinderen (maar ook volwassenen die mee doen) omhoog tot ze in de lucht staan (net als Inge in de show, alleen dan werd ze niet eerst door het water geduwd).
Je zag de kinderen genieten en voor ons was het genieten om dit te zien.

Even douchen en weer verder op pad. Het weer was nu goed, lekker zonnetje, maar er stond een stevige wind die het toch ietwat onaangenaam maakte.
Aangezien het nog mooi op tijd is (12.00 uur) besluiten we om door de Escambray Mountans te rijden. Daar naar de waterval El Nicho gelopen. Een waterval met verschillende hoogten. Aangezien het regenseizoen nog moet beginnen was de waterval niet zo uitbundig, maar nog steeds mooi. Maaike en Frank toonden zich bikkels, want ze gingen zwemmen en van de rotsen glijden in dit ijskoude water brrr. Het deed ons iets denken aan de waterval in Thailand, deze waterval is echter minder groot, het water veel kouder en de temperatuur buiten ook

Daarna op naar ons einddoel Trinidad. Trinidad valt onder het cultureel erfgoed van de Unesco en dat is goed te zien. Het stadje is erg goed onderhouden voor Cubaanse begrippen. De tijd lijkt hier helemaal te hebben stilgestaan; de straten zijn grotendeels gemaakt van keitjes en zand. Daardoor zie je veel paard en wagen, maar ook fietstaxi’s. Een deel van het centrum is autovrij. Door Trinidad rijden met je auto is een crime. Het hobbelt als een gek en het is een waar doolhof in dit stadje. Allemaal kleine één richting straatjes, gelukkig is het prachtig om te zien en rijdt iedereen heel zachtjes wat het zoeken vergemakkelijkt. Kenmerkend voor de huizen van Trinidad zijn de traliewerken voor de ramen (de kinderen vonden het net een gevangenis), meestal gemaakt van hout met de fraaiste motieven en kleuren. Dit hekwerk is destijds gemaakt om de piraten buiten te houden. Dat is ook de reden waarom ze van Trinidad zo’n doolhof hebben gemaakt, hoorden we later. Op die manier zouden de piraten verdwalen.

Uiteindelijk vinden we onze casa. Deze casa; Hostal Bastida is een belevenis op zich. Volgens Frank net een museum, het staat helemaal vol met oude spullen. Het is niet te beschrijven. Het is sfeervol, de kamers zijn netjes, met eigen douche, hebben hoge plafonds en zijn ingericht met antieke meubels. Het ontvangst hartelijk. We mogen zelfs helemaal naar boven waar een dakterras is met een mooi uitzicht over de stad.

We eten op aanraden van de familie van de casa om te eten in Esquerra. We eten er heerlijk, maar het is zo koud!! Er is vaak veel koude wind en in het restaurant staan alle deuren naar buiten open. We hadden niet verwacht dat Cuba zo koud zou zijn. Gelukkig hebben we onze vesten mee, maar we hadden nog wel een extra fleeche vest mee mogen nemen.

In overleg besluiten we onze bici-taxi tour te verzetten naar overmorgen, zodat we morgen met de stoomtrein naar de suikerrietplantages kunnen.
Na de bici-taxi tour kunnen we nog wel naar Camaguey rijden, maar na de rit met de trein niet.