Kericho - Masai Mara

Masai Mara Game Reserve, vrijdag 4 maart

Om 9.00 uur vertrokken we richting richting Narok. Gelukkig een goede weg, want het duurde 2 uur! Af en toe moet je even wachten voor overstekende koeien met een krijger :).
David vertelde nog dat men tegenwoordig (sinds Moi er niet meer is) districten heeft. De bestuurders hiervan worden gekozen en daardoor neemt de macht van de president met 50% af.
Er zijn meer wetten gekomen, waardoor er ook meer veiligheid is op de weg. Chauffeurs zijn gebonden aan een x aantal uren om te rijden en de matatu’s mogen niet voller dan er stoelen zijn. Er is dus niet altijd meer plaats voor 1 meer!
Wat ook veranderd is, is dat primary scholen (basisscholen) nu vrij zijn voor alle kinderen! Men hoeft dus niet meer te betalen. Het gevolg is dat nu eigenlijk alle kinderen naar school gaan!!

In Narok stond de chauffeur van de reisorganisatie Nature Expeditions(ingehuurd door onze reisorganisatie SNP) ons op te wachten. Het was niet Robert, maar een nieuwe chauffeur Alex. Ook een heel aardige jongen. We hebben nu geen landcruiser, maar een Toyata busje. We dronken nog een kop koffie met David en hoorde ik, toen ik met de chauffeur stond te praten, dat de band siste. De band bleek leeg te lopen. We hadden afgesproken naast een tankstation, dus kon de band snel gerepareerd worden. Het was alleen het ventiel maar we konden dus snel weer op pad. Hierna was geen garage o.i.d te vinden dus kwamen we er op tijd achter.

Robert had ons al gewaarschuwd voor de vreselijke weg naar de Masai Mara. Nou dit is niets overdreven. De weg was vreselijk, zoals we die kenden van 1997. Het laatste eind is een zandweg op keien je hobbelt en stoot zo erg dat je elkaar bijna niet meer verstaat. Qua afstand was het niet ver meer, maar het duurde door de slechte weg 2 ½ uur! We reden maximaal 40 km/u. Het was lang maar iedereen hield het goed vol. Hoe verder we op weg waren hoe mooier de omgeving werd. We zagen weer apen, olifanten, zebra’s, giraffen. De omgeving is hier weidser en kaler dan in het Samburu park (het park beslaat 1700 km2).

Het mooiste wat we zagen was een kudde gnoes! Dit is heel bijzonder want de gnoes zijn nu eigenlijk in de Serengeti (nationaal park in Tanzania). Twee keer per jaar (in mei/juni en december/januari) maken de dieren zich op voor de migratiebeweging. De gnoes trekken naar het andere park omdat daar dan meer eten is. In juni komen de gnoes, zebra’s en Thomson-gazelles weer deze kant op.
Door de migratietrek zijn er dus minder dieren. Het Serengeti Nationaal park vormt samen met de Masai Mara, de Ngorongoro en Maswa Game Reserve het Serengeti Ecosysteem. Samen beslaan ze 26.000 km2 (Nederland is 41.600 km2 groot).

De dieren die je hier ziet zijn veel donkerder van kleur! Alex legde ons uit dat dat komt door het zand. Het zand is hier donkerder en dus zijn de olifanten, wrattenzwijnen en de giraffen ook donkerder (doordat het zand aan hun kleeft). Alex vertelde ook dat er olifanten waren die enigszins rood gekleurd zijn door het zand, zij komen voor in Tsavo east (ook een wildpark in Kenia).Na een regenbui zien ze er dus allemaal weer hetzelfde uit!
De giraffen zijn van een ander ras. De mannetjes giraf is heel donker grijs, erg bijzonder.

Om ongeveer 14.30 waren we in Keekorok Lodge.
Hier kregen we onze lunch. We werden bediend door een Masai. Hij miste zijn twee ondertanden en had een gaatje in zijn oor. Volgens hemzelf had hij dat gaatje in zijn oor voor zijn antenne :). O, zei Maaike dan is dat gat tussen je tanden zeker om de patatjes door naar binnen te schuiven :) Daar moest hij wel erg om lachen. De ondertanden werden in 1x verwijderd m.b.v. een mes! Dit omdat als ze ziek werden en de mond niet meer open konden doen, de medicijnen door het gat naar binnen konden gieten. Zowel de melktanden als de tanden van het volwassen gebit werden verwijderd. Hij wist nog goed hoe zo’n pijn het deed, omdat hij 8 was toen zijn twee ondertanden verwijderd werden. Als hij niet huilde kreeg hij twee geiten. Dus hij huilde niet! Het gaatje in het oor was voor de sier. Dit gebeurde toen hij 6 jaar was. Er kwam een botje doorheen om sierraden aan te hangen.
Hij heeft zelf nu twee kinderen, maar bij de kinderen zijn niet de tanden verwijderd en ook niet een gaatje in het oor geboord!

Na de lunch konden we zwemmen en dat maakte de reis helemaal goed. We waren trouwens helemaal verbaasd toen onze koffers uit de achterbak kwamen. We hadden al gezien dat hij er een deken over heen deed (we dachten voor de zon), maar het bleek voor de stof! Ongelooflijk hoeveel stof er op lag. Door de slechte weg en al het ontzettend dunne stof wat overal tussendoor kruipt. Hij klopt het af met een duster van kamelenhaar. Wij hadden ook al zoiets gekocht. Volgens Alex niet alleen effectief om mee te stoffen, te kloppen, maar ook om vliegen mee weg te jagen.
De achterklep wordt overigens nog extra verzegeld, opdat hij tijdens het hossen en stoten maar niet los schiet!

Na het zwemmen liepen we nog even over de prachtige brug naar de waterpoel (ook wel ‘hippo bar’ genoemd) bij Keekorok lodge.
Hierin lagen minstens 10 nijlpaarden te zwemmen. Ze maakten veel lawaai. Alex vertelde dat als de dominantste neushoorn lawaai maakte, de andere neushoorns moesten antwoorden met hetzelfde geluid.

Het werd tijd om te vertrekken naar het Nyumbu Camp, dit kamp ligt buiten het park. Binnen het park is namelijk heel erg duur en wild trekt zich niets aan van de grenzen.
Onderweg zagen we, naast de al eerder genoemde beesten, nog de topi (kwam niet voor in het Samburu park) en het hartenbeest.

We kwamen tegen 19.00 aan bij het schitterende Nyumbu Camp! Het bestaat uit 16 tented-lodges. Het is er heerlijk rustig en het zijn mooie tenten, met douche en toilet. Het is een niet omheind kamp en wordt 24 uur per dag bewaakt. Je wordt naar je tent begeleid na het eten. Bij het runnen van het kamp wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met het milieu. Het water wordt opgepompt vanuit een bron (wordt ook gebruikt door de bevolking, waardoor de bevolking ook voordeel heeft). Elektriciteit wordt opgewekt door zonnepanelen en gas.
Het opladen van batterijen kan daarom alleen bij het restaurant gedeelte. In de tent heb je alleen lichtknopjes van solar lampen. In de tent hangt een fluitje, wanneer er problemen zijn probeer je met de zaklamp de wachters te waarschuwen en anders blaas je op het fluitje dat in de tent hangt!

Na het eten trakteerden de bewakers en bedienden ons op een traditioneel welkom d.m.v. een drie tal Masai dansen. Ze probeerden allemaal om het hoogste te springen. Er was nog 1 ander gezin met twee kinderen, 9 en 6 jaar oud, (uit India) aanwezig. Het is al een rustig kamp, maar het is dus extra rustig! We hebben nog even met deze mensen gepraat. Aardige mensen, volgens hun moeten we volgend jaar naar India! :)
Ook hier merk je dat het laag seizoen is. Volgens Alex is het in het hoogseizoen net een vliegveld met al die busjes in het veld.

Het is niet te geloven dat we nog maar 5 nachten, 4 dagen te gaan hebben. De vakantie is omgevlogen! Wij zouden nog wel langer willen blijven en hebben wel een beetje de kriebels dat het zo snel gaat. De kinderen beginnen Nederland wel wat te missen (aan de andere kant niet), maar het is soms zo warm dat ze wel even verlangen naar het koude Nederland. We zijn dan ook niet heel erg bruin, gewoonweg omdat het te warm is in de zon. De kinderen zien ook uit naar stamppot rauwe andijvie met spekjes en rookworst :).

Het is misschien wel leuk om te vermelden dat we ondanks alle activiteiten nog wel zoveel rust hebben dat we bijna allemaal een boek uit hebben. Frank heeft zelfs bijna twee boeken uit! Ik tel niet mee in deze, want voor mij is lezen tijdens de vakantie sowieso een hobby. Ik heb in elk geval het boek In de Wildernis uit van Kobie Krüger. Een verhaal van een vrouw van een jachtopzichter die elf jaar in de wildernis (Krüger park) woont samen met hun 3 kinderen. Een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in het leven en de dieren daar. Het mooie is natuurlijk dat ik er nu heel veel van herkende.

P.S. Volgens Frank deden de flamingo’s gisteren een stilstaande moonwalk. Op die manier zorgen ze er voor dat er beestjes en algen los komen van de bodem om te eten. Omdat het meer alkalisch is, bevinden zich er voldoende algen waar de flamingo’s zich mee voeden.

Weten jullie hoe je kunt zien of het een mannetje of een vrouwtjes neushoorn is?

Het kamp bevindt zich midden in een veld met tandenstokers :). De kinderen hebben van de Samburu krijger geleerd om tandenstokers te maken van de naalden van een struik. Deze naalden zijn sterk en scherp!

Romy: het knuffelaapje hangt nu regelmatig aan het dak van ‘ons’ busje. Het heeft namelijk magneetjes in zijn pootjes!